Ιωάννης Βαρδακαστάνης

Συνέντευξη του Ι. Βαρδακαστάνη στο site nooz.gr με τίτλο : Γ. Βαρδακαστάνης: Με το πρόσχημα της κρίσης, έχουμε χάσει έδαφος

Ολόκληρη η συνέντευξη : 

Συνέντευξη στην Έλλη Κομνηνού

Πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.), ο υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ΚΙΝΑΛ Γιάννης Βαρδακαστάνης σε όλη του τη ζωή αγωνίζεται για την προώθηση των ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους.

Μιλώντας στο nooz. gr τονίζει -μεταξύ άλλων- την ανάγκη για ένα νέο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο που να αντιμετωπίζει τις ανισότητες και να φέρνει ανάπτυξη στην Ευρώπη η οποία όπως λέει πρέπει να αφήσει στην άκρη τον λαϊκισμό και τον εξτρεμισμό.

Μάλιστα, ο κ. Βαρδακαστάνης, ειδικά μπροστά στον κίνδυνο της ακροδεξιάς, όπως λέει, τάσσεται υπέρ των συνεργασιών, επισημαίνοντας ότι με αμοιβαίες υποχωρήσεις μπορούμε να δουλέψουμε όλοι μαζί.

Αναλυτικά η συνέντευξη

Ερ.: Κύριε Βαρδακαστάνη, ποιες είναι οι σημαντικότερες προτεραιότητές σας αν εκλεγείτε ευρωβουλευτής;

Απ.: Το Κίνημα Αλλαγής έχει σαφέστατη ατζέντα την οποία και πιστεύω βαθύτατα και η οποία αναφέρεται στις βαθιές αλλαγές που πρέπει να γίνουν με την αναθεώρηση της συνθήκης του Μάαστριχτ. Η Ευρώπη χρειάζεται ένα νέο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο που να αντιμετωπίζει τις ανισότητες και να φέρνει ανάπτυξη, να αφήσει στην άκρη τον λαϊκισμό, την δημαγωγία και τα ακραία φαινόμενα. Η πιο ισχυρή αμυντική πολιτική είναι να κατακτήσουμε μια ισχυρή κοινωνική ασφάλεια, να γίνει για παράδειγμα ένα ευρωπαϊκό ταμείο για την ανεργία. Προσωπικά θέλω να εκπροσωπήσω τους αδύναμους πολίτες όλης της Ευρώπης. Είμαι στον συνδικαλιστικό χώρο της αναπηρίας 30 χρόνια, έχω δώσει το είναι μου και θεωρώ ότι μπορώ να αντεπεξέλθω. Έχω άμεση σχέση με την ΕΕ καθώς παράλληλα με την ενασχόλησή μου με τα κοινά στην Ελλάδα, είμαι πρόεδρος 20 χρόνια και στην Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία των Αναπήρων (European Disability Forum), η οποία καταφέραμε να γίνει από τις ισχυρότερες οργανώσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων της Ευρώπης.

Ερ.: Σε ποιο σημείο βρίσκονται οι ανάγκες των ΑμεΑ αλλά και οι πολιτικές της χώρας μετά από μια δεκαετή οικονομική κρίση;  

Απ.: Το αναπηρικό κίνημα στάθηκε πρωτοπόρο και μάχιμο καθ΄όλη τη διάρκεια της κρίσης. Μέσα από επιστολές, στάσεις και διαμαρτυρίες χιλιάδων ατόμων με αναπηρία, υπό την καθοδήγηση της ΕΣΑμεΑ, του συνδικαλιστικού του οργάνου, πέτυχε τόσο να μην περικοπούν τα επιδόματα, κάτι που μάλιστα ήταν και μνημονιακή απαίτηση, όσο και να ψηφιστεί ο πιο προωθημένος νόμος για την εργασία των ατόμων με αναπηρία μέσω ΑΣΕΠ, ο ν. 4440/2016.

Δυστυχώς, τελευταία βλέπουμε από την ίδια την κυβέρνηση που τον θεσμοθέτησε να τον αποδομεί – κάτι που όπως αντιλαμβάνεστε δεν θα αφήσουμε να περάσει έτσι. Προφανώς βέβαια και τα άτομα με αναπηρία, χρόνιες παθήσεις και οι οικογένειές τους βίωσαν και βιώνουν τις επιπτώσεις της χρηματοπιστωτικής κρίσης όπως ο κάθε πολίτης, με φτώχεια, ανεργία και πολλές δυσκολίες.

Δυστυχώς, οι πολιτικές έχουν μείνει αρκετά πίσω: αντί δηλαδή να κάνουμε άλματα μπροστά, την ώρα μάλιστα που και η κοινωνία έχει αλλάξει και ο στιγματισμός έχει μειωθεί, σε επίπεδο πολιτικών παλεύουμε να μην χαθούν τα κεκτημένα. Ενώ καταφέραμε και κάναμε νόμο του Κράτους τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, ότι πιο προωθημένο έχει συντάξει ο νομικός πολιτισμός για τα άτομα με αναπηρία παγκοσμίως, είμαστε πολύ πίσω όσον αφορά την υλοποίησή του. Με το πρόσχημα της κρίσης, έχουμε χάσει έδαφος.

Επένδυση στο κοινωνικό κράτος

Ερ.: Πρέπει η Ευρώπη να επενδύσει στο κοινωνικό κράτος και πώς μπορεί να γίνει αυτό όταν πολλές ομάδες πολιτών, άτομα με αναπηρία, άνεργοι, ανασφάλιστοι, συνταξιούχοι, έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά με το άγχος του κοινωνικού αποκλεισμού που άφησε πίσω της η οικονομική κρίση;

Απ.: Αυτό το άγχος, ειδικά για τα άτομα με αναπηρία, υπήρχε και πολύ πριν την κρίση. Τα άτομα με αναπηρία ήταν ανέκαθεν ευάλωτα, βίωναν και βιώνουν και σήμερα, αν και σε μικρότερο βαθμό, φτώχεια, ρατσισμό και κοινωνικό αποκλεισμό.  Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι πάντα οι κοινωνίες θα έχουν πολίτες ευάλωτους. Η ευαλωτότητα των πολιτών στην κοινωνία υπήρχε και θα υπάρχει πάντα, ανεξάρτητα μιας οικονομικής ύφεσης όπως αυτή που βίωσαν και δυστυχώς βιώνουν ακόμα και σήμερα οι συμπολίτες μας. Αν σκεφτούμε ότι ο μεγαλύτερος κοινωνικός αποκλεισμός είναι αυτός που επιφέρει η αστεγία θα δούμε ότι τα άτομα με αναπηρία το έχουν αντιμετωπίσει και απομακρύνει τον κίνδυνο, όχι όμως άλλες ευάλωτες ομάδες όπως οι μακροχρόνιοι άνεργοι και ανασφάλιστοι.

Επίσης, στον ίδιο κίνδυνο έχουν περιέλθει οι συνταξιούχοι με την κατάργηση του ΕΚΑΣ και την μείωση του επιδόματος στέγασης από τις πολιτικές του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΕΕ πρέπει να δημιουργήσει αντίστοιχα όπως έπραξε για την ανώτατη παιδεία και για την κοινωνική πολιτική. Δηλαδή, η ΕΕ έχει κατοχυρώσει ένα πρότυπο εκπαίδευσης όπου όλοι οι φοιτητές λαμβάνουν ανώτατη εκπαίδευση από αξιολογημένα Πανεπιστήμια που διδάσκουν γνωστικά αντικείμενα με καθορισμένες πιστωτικές μονάδες, με δυνατότητα κινητικότητας φοιτητών και καθηγητών. Αντίστοιχο πλαίσιο πρέπει να δημιουργηθεί και για το κοινωνικό κράτος ώστε να παρέχουν όλες οι χώρες της ΕΕ ίδιες κοινωνικές υπηρεσίες προς τους πολίτες τους. Μια ευρωπαϊκή και εθνική στρατηγική για όλες τις ευάλωτες ομάδες την αναπηρία που θα αντιμετωπίζει όλα αυτά τα ζητήματα ανά κατηγορία, θα άρει κατά μεγάλο βαθμό μειώσει ή και θα εξαλείψει τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Το κοινωνικό κράτος, δηλαδή η φροντίδα συγκεκριμένων πολιτικών για τα άτομα που ανήκουν στις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, είναι αυτό που θα ρίξει τα τείχη του κοινωνικού αποκλεισμού και πραγματικά η Ευρώπη θα δώσει το χέρι στον άνθρωπο.

Η ακροδεξιά στην Ευρώπη

Ερ.: Πώς βλέπετε το μέλλον της ακροδεξιάς στην Ευρώπη; Υπάρχουν δυνατότητες συνεργασιών για τις δημοκρατικές - προοδευτικές παρατάξεις και με ποια ατζέντα;

Απ.: Δυστυχώς η ακροδεξιά ανεβαίνει εδώ και πολλά χρόνια, και θα συνεχίσει να ανεβαίνει όσο κυριαρχούν η άγνοια αλλά και τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου δεν ενώνονται σε κοινή γραμμή τουλάχιστον στα πολύ σοβαρά θέματα. Η ιστορία έχει δείξει με τον πιο σκληρό τρόπο τις επιπτώσεις που έχει η όποια αφορμή, όπως μια οικονομική ύφεση, κάτω από την έλλειψη ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους. Με αυτόν τον τρόπο θα ενημερώσουν τους πολίτες καλύτερα για το ποιόν τους, θα θυμίσουν ξανά τα Άουσβιτς και τις ομαδικές δολοφονίες Εβραίων, ΑμεΑ, Ρομά, ώστε να κατανοήσει ο κόσμος σε τι ακριβώς οδηγεί αυτή η πολιτική ιδεολογία.

Δυστυχώς, η άκρα δεξιά ενισχύεται και από το προσφυγικό ζήτημα. Η ΕΕ δεν αντιμετωπίζει το προσφυγικό ζήτημα στην ουσία του, έχει υψώσει τείχη και σιγοντάρει την ακροδεξιά ρητορεία και αυτό πρέπει να αλλάξει, αλλάζοντας τους συσχετισμούς.

Κατά τα άλλα, ήμουν πάντα υπέρ των συνεργασιών, και ειδικά μπροστά στον κίνδυνο της ακροδεξιάς όπως ήδη σας είπα, πιστεύω ακράδαντα ότι με αμοιβαίες υποχωρήσεις μπορούμε να δουλέψουμε μαζί. Πιστεύω ότι δεν χωρούν εντάσεις στα θέματα για παράδειγμα περιβάλλοντος, ενέργειας, αλλά και μεταφορών κλπ.

Το διακύβευμα των ευρωεκλογών και οι εθνικές εκλογές

Ερ.: Τί θα είναι επιτυχία για το ΚΙΝΑΛ στις επερχόμενες ευρωεκλογές; Πιστεύετε ότι το αποτέλεσμα θα πρέπει να κρίνει το χρόνο διεξαγωγής των εθνικών εκλογών;

Απ.: Να δείτε που το Κίνημα Αλλαγής θα είναι η έκπληξη των Ευρωεκλογών. Το πολιτικό διακύβευμα των ευρωεκλογών είναι πρωτίστως το τι Ευρώπη θέλουμε. Πραγματικό δίλημμα για όλες τις εκλογές που θα γίνουν και ειδικά για τις εθνικές εκλογές είναι το «ή ισχυρό Κίνημα Αλλαγής ή ξανά η χώρα σε διχασμό και νέες περιπέτειες». Οπότε δεν μιλάω για ποσοστά. Δεν μιλάω για το τι πρέπει να πράξουν οι πολίτες. Μιλάω για το τι πρέπει να πράξουμε εμείς, ώστε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών και να στρέψουμε το τιμόνι της Ευρώπης και της Ελλάδας προς την κατεύθυνση του κοινωνικού κράτους, να επιστρέψει η Ευρώπη στους πολίτες της και η Ελλάδα να ανασάνει. Σε μεγάλο βαθμό αυτή θα είναι και η επιτυχία του Κινήματος Αλλαγής, να αποδείξει ότι μπορεί να γίνει ο φορέας της νέας Αλλαγής, ή, όπως λέει η πρόεδρός μας Φώφη Γεννηματά, να γίνει η πρώτη Ανάσταση.