Στις αρχές του μήνα η ΕΣΑμεΑ έστειλε για πολλοστή φορά επείγουσα επιστολή στην υπουργό Παιδείας, καθώς έλαβε δεκάδες διαμαρτυρίες από ολόκληρη την Ελλάδα, από διάφορους συλλόγους, εκπαιδευτικούς φορείς, από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις, καθώς και από εκπαιδευτικούς που έχουν στη φροντίδα τους άτομα με βαριά αναπηρία, οι οποίοι είναι αγανακτισμένοι, από τη διαπίστωση ότι λόγω της χαμηλής μοριοδότησης που λαμβάνουν με το νέο σύστημα προσλήψεων, δεν μπορούν να διοριστούν κοντά στον τόπο μόνιμης κατοικίας τους.
Για μία ακόμη φορά, με τις προσκλήσεις διορισμών που δημοσίευσε τις προηγούμενες ημέρες, το υπουργείο Παιδείας αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι κωφεύει απέναντι στα αιτήματα του αναπηρικού κινήματος, αλλά και στις πραγματικές ανάγκες των εκπαιδευτικών με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις, καθώς και των εκπαιδευτικών που έχουν στη φροντίδα τους άτομα με βαριά αναπηρία, καθώς δεν άλλαξε τις ρυθμίσεις που είχε επισημάνει έγκαιρα η ΕΣΑμεΑ.
Η ΕΣΑμεΑ επισημαίνει διαρκώς, από τον Φεβρουάριο του 2019, ότι οι εκπαιδευτικοί με αναπηρία ή/ και χρόνια πάθηση και οι εκπαιδευτικοί που προστατεύουν άτομα με βαριά αναπηρία, καλούνται να αντιμετωπίσουν σωρεία προβλημάτων κατά την τοποθέτησή τους σε σχολικές μονάδες, λόγω του ότι δεν λαμβάνεται υπόψη ο τόπος κατοικίας τους στο διορισμό τους και αναγκάζονται κάθε φορά να μετακομίσουν με ολόκληρη την οικογένειά τους σε διαφορετικό τόπο ή να απομακρυνθούν οι ίδιοι από την οικογενειακή τους εστία ή ακόμα και να βρεθούν σε κάποιο απομακρυσμένο μέρος χωρίς νοσοκομειακή περίθαλψη, η οποία είναι τόσο απαραίτητη σε περίπτωση χρόνιας πάθησης.
Το υπουργείο Παιδείας από το 2019 αγνοεί επιδεικτικά τα αιτήματα της εκπαιδευτικής κοινότητας και του αναπηρικού κινήματος και μάλιστα πέρασε και διάταξη που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τη ζωή των εκπαιδευτικών με αναπηρία, με χρόνια πάθηση και όσων προστατεύουν άτομο με αναπηρία. Πλέον οι νεοδιοριζόμενοι τοποθετούνται σε κενή θέση σχολικής μονάδας της περιοχής διορισμού και υποχρεούνται να παραμείνουν στη θέση τοποθέτησής τους για χρονικό διάστημα τουλάχιστον δύο σχολικών ετών, επί ποινή αποκλεισμού τους σε περίπτωση αντικειμενικής αδυναμίας τους να παρουσιαστούν στην εκάστοτε θέση!
Η ΕΣΑμεΑ διαμαρτύρεται εδώ και καιρό τονίζοντας ότι είναι απαραίτητο να μην ισχύει ο χρονικός περιορισμός της παρ. 5 του άρθρου 62 του ν. 4589/2019 για απόσπαση ή μετάθεση σε εκπαιδευτικούς, Ε.Ε.Π. και Ε.Β.Π. με αναπηρία ή χρόνια πάθηση και σε όσους προστατεύουν άτομο με βαριά αναπηρία. Παράλληλα ζητούσε και ζητά έστω και εκπρόθεσμα να υπάρξει ρύθμιση, ώστε κατά την τοποθέτηση των εκπαιδευτικών, Ε.Ε.Π. και Ε.Β.Π. με αναπηρία ή χρόνια πάθηση και όσων προστατεύουν άτομο με αναπηρία σε σχολική μονάδα, να λαμβάνεται υπόψη και ο τόπος κατοικίας τους, καθώς και να μην τοποθετούνται σε πολλαπλές σχολικές μονάδες, λόγω δυσκολιών μετακίνησης που μπορεί να αντιμετωπίζουν ή επιβάρυνση της υγείας τους. Όσον αφορά στη διαδικασία τοποθέτησης, θα έπρεπε τουλάχιστον οι νεοδιόριστοι αλλά και οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, Ε.Ε.Π. και Ε.Β.Π. με αναπηρία, χρόνια πάθηση και όσοι προστατεύουν άτομο με αναπηρία να έχουν προτεραιότητα στην τοποθέτηση στο νομό όπου θα κληθούν να υπηρετήσουν.
Το υπουργείο Παιδείας όμως, αποφάσισε να βάλει απέναντί του τους εκπαιδευτικούς με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις, τους εκπαιδευτικούς που έχουν στη φροντίδα τους άτομα με βαριά αναπηρία αλλά και ολόκληρο το αναπηρικό κίνημα. Αποτελεί όνειδος για την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να ρίχνει στον κοινωνικό Καιάδα μια κοινωνική ομάδα που παρά τις δυσκολίες της αναπηρίας της έχει όρεξη και μεράκι να εργαστεί στον ευαίσθητο τομέα της εκπαίδευσης και να μην μείνει σπίτι της. Αποτελεί κόλαφο η συστηματική άρνηση του υπουργείου να εισακούσει τα αιτήματα που θα επιτρέψουν στους εκπαιδευτικούς με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις και στους εκπαιδευτικούς που έχουν στη φροντίδα τους άτομα με βαριά αναπηρία, να εργαστούν ουσιαστικά σε ισότιμη βάση με όλους. Είναι απορίας άξιο ότι αυτό συμβαίνει τη στιγμή που η Κυβέρνηση καταρτίζει Εθνικό Πρόγραμμα για την Αναπηρία, στη βάση της δικαιωματικής προσέγγισης που έχει επιφέρει η επικύρωση της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία από τη χώρα μας.