Ιωάννης Βαρδακαστάνης

Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Φόρουμ Ατόμων με Αναπηρία (EDF) και της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία κ. Ιωάννης Βαρδακαστάνης με την ιδιότητα ως αντιπρόεδρος της Διεθνούς Συμμαχίας για την Αναπηρία (IDA)  συμπροέδρευσε από κοινού με τον Πρέσβη της Ν. Ζηλανδίας στα Ην. Έθνη κ. Jim McLay στην τρίτη συνεδρίαση των κρατών - μελών των Ηνωμένων Εθνών που έχουν υπογράψει και επικυρώσει τη Διεθνή Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, για το Άρθρο 11 της Σύμβασης, η οποία έλαβε χώρα στη Νέα Υόρκη στις 2 Σεπτεμβρίου 2010.

Σύμφωνα με το Άρθρο 11: «Καταστάσεις κινδύνου και έκτακτων ανθρωπιστικών αναγκών», τα Συμβαλλόμενα Κράτη  λαμβάνουν, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις τους βάσει του διεθνούς δικαίου, συμπεριλαμβανομένου και του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και του διεθνούς δικαίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όλα τα απαιτούμενα μέτρα προκειμένου να διασφαλίζουν την προστασία και ασφάλεια των ατόμων με αναπηρίες σε καταστάσεις  κινδύνου, συμπεριλαμβανομένων και των καταστάσεων ενόπλων συγκρούσεων, έκτακτων ανθρωπιστικών αναγκών και  των περιστατικών φυσικών καταστροφών.

Κατά την ομιλία του προς τους συνέδρους, ο κ. Βαρδακαστάνης εξέθεσε αναλυτικά τα επιπρόσθετα προβλήματα που δημιουργούν καταστάσεις κινδύνου και εκτάκτων ανθρωπιστικών αναγκών στα άτομα με αναπηρία, μια από τις πλέον ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, αποδυναμώνοντας τη στήριξη προς αυτά. Όπως επεσήμανε οι φυσικές καταστροφές ή οι καταστάσεις ένοπλων συγκρούσεων αφαιρούν από τα άτομα με αναπηρία κάθε δίχτυ προστασίας, αφού το φυσικό, κοινωνικό και θεσμικό περιβάλλον δοκιμάζονται σε τέτοιες συνθήκες, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται ακόμα και να κινηθούν και να καταλήγουν αποκλεισμένα.

Επιπλέον, αναφέρθηκε στη διακριτική μεταχείριση που υφίστανται τα άτομα με αναπηρία, απλή και πολλαπλή, με πλήρη ή μερική αδυναμία πρόσβασης στην εκπαίδευση, την εργασία και τους λοιπούς τομείς της ανθρώπινης δράσης, λόγω της άγνοιας και της έλλειψης ενημέρωσης για την αναπηρία, με αποτέλεσμα την καλλιέργεια και διάδοση αρνητικών προτύπων, στερεοτύπων και λαθεμένων αντιλήψεων  στην κοινωνία, στη βάση του ξεπερασμένου πια και αναχρονιστικού ιατρικού μοντέλου θέασης της αναπηρίας.

Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Βαρδακαστάνης υπογράμμισε με έμφαση την ανάγκη να ενσωματώσουν τα κράτη – μέλη σε όλες τους τις αποφάσεις και πολιτικές το Άρθρο 11 της Σύμβασης και να λάβουν αποτελεσματικά μέτρα, τόσο σε εθνικό, όσο και διεθνές επίπεδο, για την προστασία των ατόμων με αναπηρία κατά προτεραιότητα σε τέτοιες έκτακτες καταστάσεις και κάλεσε τα κράτη – μέλη να συνεργαστούν και να αλληλοϋποστηριχτούν σε τέτοιες δυσάρεστες συνθήκες.

Τέλος, έθεσε προς συζήτηση στην ομάδα εργασίας μια σειρά ερωτημάτων αναφορικά με το κατά πόσο τα άτομα με αναπηρία και ιδιαίτερα ευπαθείς κατηγορίες ατόμων με αναπηρία (παιδιά και γυναίκες με αναπηρία) αποτελούν κεντρική ομάδα – στόχο στο σχεδιασμό πολιτικών στήριξης των ατόμων με αναπηρία, το ρόλο των οργανώσεων εκπροσώπησης των ατόμων με αναπηρία σε εθνικό και διεθνές επίπεδο στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων αναφορικά με τη Διεθνής Σύμβαση και την ορθή εφαρμογή της, τους μηχανισμούς των ανθρωπιστικών οργανώσεων για τη στήριξη των ατόμων με αναπηρία σε έκτακτες καταστάσεις, κτλ.