Η ΕΣΑμεΑ, βρισκόμενη στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την προστασία των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους από τον COVID-19, κρούει τον κώδωνα του άμεσου κινδύνου που αντιμετωπίζουν άτομα με διαμένουν σε κλειστές δομές (π.χ. γηροκομεία, μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων, οικοτροφεία, ΣΑΔ, ΣΥΔ, ιδρύματα ασυλιακού τύπου, ξενώνες ψυχικής υγείας, εκκλησιαστικά ιδρύματα κ.α.), τόσο του δημόσιου, όσο και του ιδιωτικού τομέα, για τους περιθαλπόμενους και τους εργαζόμενους σε αυτές. Τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις που ζουν σε δομές κλειστής φροντίδας είναι πλέον πιο ευάλωτα από ποτέ, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης από τον COVID-19, καθώς και σωματική και ψυχολογική κακοποίηση, λόγω απομόνωσης, παραμέλησης, ακόμα και εγκατάλειψης.
Το ζήτημα είναι πολύ σοβαρό: η ΕΣΑμεΑ έχει ενημέρωση για αποτρόπαια συμβάντα σε ιδρύματα κλειστής περίθαλψης σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες…
Με υπόμνημά της τονίζει στον υπουργό Υγείας κ. Κικίλια και στην υφυπουργό Εργασίας κ. Μιχαηλίδου ότι σε περίπτωση που ο κορονοϊός εισβάλλει σε ιδρύματα κλειστής περίθαλψης στη χώρα μας, θα εκτυλιχθεί μια τραγωδία άνευ προηγουμένου, δεδομένου ότι τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις, καθώς και οι ηλικιωμένοι, είναι πρώτοι στη λίστα των θυμάτων της πανδημίας.
Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι περιθαλπόμενοι στα ιδρύματα οφείλονται κυρίως σε έλλειψη εξοπλισμού ατομικής προστασίας, σε έλλειψη φροντίδας και επίβλεψης των περιθαλπόμενων λόγω έλλειψης προσωπικού, στην καταναγκαστική επιβολή φαρμακευτικής αγωγής και μέτρων περιορισμού στο πλαίσιο λήψης προληπτικών μέτρων και στον αναγκαστικό περιορισμό που οδηγεί σε έλλειψη επαφής με τον έξω κόσμο (οικογένεια, φίλους και άλλους).
Απαραίτητα μέτρα:
· Αυστηρός έλεγχος από τον ΕΟΔΥ και τακτικές επισκέψεις κλιμακίων ελέγχου στα δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα κλειστής φροντίδας, περίθαλψης και φιλοξενίας, ώστε να διασφαλίζεται ότι οι φιλοξενούμενοι σε αυτά δεν κακοποιούνται, δεν παραμελούνται, ούτε τίθενται σε κίνδυνο λόγω έλλειψης και απουσίας προσωπικού, καθώς και ότι δεν χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια της κρίσης η καταναγκαστική απομόνωση, ο περιορισμός και η καταναγκαστική φαρμακευτική αγωγή και η φαρμακευτική αγωγή καταστολής.